Ik kwam in Kindertehuis De Eik in Slagharen, omstreeks 1956 en was 11-12 jaar en in de groep waar ik in kwam. Was ‘n klein jongentje, Hennie heette dat mannetje. Ik vond hem eigelijk wel ‘n beetje eng, want hij zat van top tot teen in verband. Als de zuster het verschoonde scheeuwde hij het hele tehuis bijelkaar. Hij had altijd pijn, verschrikkelijk.
Ik heb me over hem ontfermd, nam hem ook mee naar buiten, als we buiten kwamen stoven de kinderen alle kanten uit. En zei ik tegen hem, geeft niet Hennie, dan hebben wij de hele speeltuin voor ons zelf. Hij zou niet oud worden, nou dat was zo 4 jaar, toen ie overleed, hij kon ook niet praten, maar mijn naam heeft ie genoemd toen ie overleed. Corwie had ie gezegd, dat vertelde moeder overste toen wij om zijn kistje stonden. Nou er lag een engeltje in die kist, geen zweer meer te zien en een gelukzalig lachje om zijn mondje, zijn pijn was voorbij. De moederoverste zei ook nog dat ik met Hennie mijn levenlang een engelbewaarder heb gekregen en dat is waar. Als er iets gebeurt in mijn leven is Hennie er altijd. Ik zou graag fam. van hem vinden. Wie helpt mij, voluit heette hij Hennie Reimers (zo klonk zijn achternaam). Ik weet wel dat ie een ouder broertje had, maar niet waar ie vandaan kwam. Mijn naam Corrie Schreve
Hennie Reimers (?) Kindertehuis De Eik Slagharen
