Lieve mensen, vooral hen met enig sociaal engagement, mijn zoon is als peuter bij nacht en ontij verdwenen. U snapt het al. U begrijpt ook, dat ik vanaf die dag meer dan tien jaar alles heb gedaan, vader voor hem te kunnen blijven met nul resultaat. Ik moet u ook even waarschuwen: De mensen die niet willen dat ik de waaromtrends alleen al van mijn zoon kan ervaren, zijn erg geslepen door de wol geverfd. Mag ik u om het kort maar toch volledig te houden, verwijzen naar Facebook, onder Has Jonker vaderschapsplatform? Zelf zit hij niet op contact te wachten, wat natuurlijk heel erg is, voor ons beiden. Het heet dan ouderverstoting, als ziekte zelfs. Hij lijkt dan ook zo spoorloos ondergedoken te zijn, dat hij wel overleden zou kunnen zijn, wat mij ook echt door niemand verteld gaat worden. Op zijn dode Facebook, oogt het ook allemaal wat depressief. Maar daarop staan wat foto’s, en ook op het platform, die ik maar niet plaats omdat advocaten daar als razende Roelands opspringen, wat ik al iets te vaak heb meegemaakt. Hartstikke bedank alvast! Ad Verhoeven, trotse vader in een schandelijk beschamende situatie.
Has Jonker
